Hanami

Hanami is het eerste speelfilmproject van de Zwitsers-Kaapverdische cineast Denise Fernandes. Het verhaal speelt zich af op Fogo, een vulkanisch eiland waar drie belangrijke fases uit het leven van hoofdpersonage Nana in beeld worden gebracht: als peuter die door haar moeder wordt achtergelaten, als ziek kind dat in koortsige roes een magisch-realistisch avontuur beleeft, en als tiener die blijft worstelen met de echo’s van haar jeugd.

Fernandes verweeft in haar debuutfilm werkelijkheid en verbeelding tot een intiem portret van verlies, herinnering en vergankelijkheid. De titel Hanami, Japans voor het ritueel van het bewonderen van bloesems die van de bomen neerdwarrelen, draagt een dubbele lading: in Kaapverdië, waar droogte een constante dreiging vormt, krijgt het idee van bloei en vergankelijkheid een extra gelaagdheid.

De film toont niet alleen Nana’s innerlijke reis, maar ook hoe de natuur van Fogo, even hard als teder, haar vormt. Fernandes kiest voor een sobere, contemplatieve stijl, terwijl de cinematografie van Alana Mejía González het landschap in rijke kleuren en texturen vangt. De diepe zee, de zwarte vulkanische aarde en de grillige horizon werken als spiegel voor Nana’s kwetsbaarheid.

Tijdens het Locarno Film Festival, waar de film in première ging, vertelde Fernandes hoe de locatie haar creatieve vrijheid gaf: zorgvuldig voorbereide beelden werden spontaan aangevuld door de verrassingen die het eiland zelf bood. Het resultaat is een visuele en emotionele reis die balanceert tussen dromen en werkelijkheid, en die, net als vallende bloesems, schoonheid koppelt aan vergankelijkheid.