Erik Whien regisseert theaterklassieker Wachten op Godot

In 2009 regisseerde Erik Whien theaterklassieker Wachten op Godot ook al. Het was de eerste keer dat hij een voorstelling van de Ierse schrijver Samuel Beckett. De voorstelling werd lovend ontvangen. Na successen met Eindspel, Krapps laatste band en Happy Days maakt hij nu een nieuwe versie van dit poëtische, absurde en grappige toneelstuk. Het wordt op 29, 30 en 31 maart door het Nationale Toneel uitgevoerd bij Theater Rotterdam.

In de voorstelling staan Vladimir en Estragon, gespeeld door Jaap Spijkers en Mark Rietman, op een landweg bij een boom. Ze wachten op een zekere Godot en doden hun tijd met grote vragen en kleine bezigheden. Dan komen Pozzo en Lucky, gespeeld door Bram Coopmans en Joris Smit, langs. Pozzo trekt Lucky aan een touw met zich mee. Als zij na een wonderlijk gesprek weer vertrekken, valt er niets anders te doen dan verder te wachten. Ondertussen verstrijkt de tijd. Het wordt nacht, een nieuwe dag breekt aan. In onwetendheid blijven Vladimir en Estragon wachten!

Andere werkelijkheid op tafel

Regisseur Erik Whien zegt over het stuk: “Met Beckett is de cirkel pas echt rond wanneer je terugkeert naar het begin. Al zijn werk gaat in essentie over tijd. Door dit stuk na vijftien jaar nogmaals te regisseren, ga ik in feite in dialoog met mezelf. De teksten van Beckett durven grote vragen te stellen. Wat doen we hier? Hoe geven we het leven zin? Ik ben de afgelopen jaren dichter bij mijn eigen kern gekomen. Door het verlies van dierbaren, door dat besef van eindigheid, komt er een andere werkelijkheid op tafel te liggen. We zijn hier maar kort, laten we het niet onopgemerkt voorbij laten gaan. Vanuit dit gegeven ga ik een tweede keer dit onwaarschijnlijk mooie stuk in.”

Op 43-jarige leeftijd schreef de Ierse schrijver Samuel Beckett Wachten op Godot. De voorstelling ging op 3 januari 1953 in première in Théâtre de Babylone in Parijs. Het was in eerste instantie geen succes. Sterker nog: volgens sommige critici zou het stuk verboden moeten worden. Naarmate de tijd verstreek werd het een stuk dat je gezien moest hebben. Het bleek Becketts grote doorbraak als schrijver.