De vuilniszak als muze in Stedelijk Museum Schiedam

Halverwege de jaren tachtig zag Jan Eric Visser (1962) op straat een door regen verpulpte krant. Opgedroogd en weer hard geworden hadden de natte pagina’s een ware metamorfose ondergaan. De kunstenaar had zojuist kennis gemaakt met een van zijn belangrijkste materialen. De tentoonstelling De vuilniszak als muze is nog t/m 22 maart te zien in Stedelijk Museum Schiedam.

Behalve kranten en folders gebruikt Visser eigen huisvuil als plastic verpakkingen, kapotte pennen en zelfs een oude thermoskan. Alles uit zijn eigen vuilniszak dat niet kan bederven. 

Milieu

Met het werk vraagt hij ook aandacht voor het milieu. Het laat zijn ecologische footprint zien. Visser: ‘Zie het als een stil protest tegen de consumptiemaatschappij.’

Vormen

Het fijne is dat je zijn sculpturen op allerlei manieren kunt bekijken. Allereerst zijn er de vormen en het materiaal dat aan steen, brons en keramiek doet denken. Je ziet niet wat je denkt te zien. Dan is er de kringloop, de recycling, het besef dat je naar 100% afval kijkt. ‘Mijn afval is goud’, zegt Visser. ‘De boodschappen komen door de voordeur naar binnen en de verpakkingen gaan als kunst weer naar buiten.’

Ontwerpfout

De vorm van afval inspireert. ‘Mijn vuilniszak is mijn muze, Form Follows Garbage’, zegt hij. Daarmee verwijst de kunstenaar naar het principe waarbij een ontwerp van een bouwwerk of product voortvloeit uit de functie: Form Follows Function. Het beeld volgt het materiaal en dient zich aan, wil hij maar zeggen. ‘Eigenlijk wil ik zelf niet snappen wat ik maak. Het leven valt ook niet te begrijpen. Bovendien: misschien is afval een ontwerpfout?’

Kaarsstompjes

Jan Eric Visser begon naar eigen zeggen als milieufreak. De scherpe randjes schuurden er in de loop der tijd misschien af. Hij rijdt nu beperkt auto, iets wat hij ‘vroeger’ weigerde. Maar materiaal kópen, dat gaat nog altijd te ver. Hij gebruikt kaarsstompjes – afval van een kerk – om zijn beelden te impregneren. Recent ontdekte hij zeeklei uit de Zeeuwse wateren. Ook daar smeert hij zijn beelden mee in. Kleuren dankt hij aan het weggegooide materiaal, de print op affiches en folders. En ja; soms is de kleur dan dus op.

Klik hier voor meer informatie

Dit is gesponsorde content