Kudzanai-Violet Hwami

Speciaal voor de Kunsthal maakt Hwami nieuw werk, waaronder gelaagde schilderijen, digitaal bewerkte foto’s en haar allereerste bronzen sculpturen. Met diepe, verzadigde kleuren, persoonlijke foto’s en archiefmateriaal richt ze de aandacht op mensen die in de geschiedenis vaak onzichtbaar zijn gemaakt – in het bijzonder queer personen van kleur binnen de Afrikaanse diaspora.

Hwami groeide op in Zimbabwe en Zuid-Afrika en woont en werkt nu in het Verenigd Koninkrijk. Die reis tussen landen en culturen loopt als een rode draad door haar werk. Ze beschrijft zelf een ‘conflictueuze liefde voor land en erfenis’: een land van herkomst dat voelt als thuis, vol kleur, geur en herinnering, maar dat tegelijkertijd ook afstand en vervreemding oproept. Erfgoed kan verbinden, maar ook spanning veroorzaken wanneer tradities botsen met persoonlijke vrijheid en zelfontdekking.

Werk vol spanning en gelaagdheid

In haar schilderijen, opgebouwd uit olieverf en acrylverf, druktechnieken, pastel, potlood en houtskool, komen intieme en politieke thema’s samen. Ze put inspiratie uit familiealbums, vintage tijdschriften en archiefmateriaal. Voor de Kunsthal maakt ze ook twee bronzen sculpturen, haar eerste stap in driedimensionaal werk.

Daarnaast toont de tentoonstelling grootschalige foto’s die zij tijdens een reis naar Zimbabwe maakte. Digitaal uitvergroot en bewerkt verbeelden deze wat er zich buiten het oorspronkelijke kader zou kunnen afspelen. Zo ontstaan spookachtige scènes waarin gezichten vervagen, verdwijnen of vervormen – als herinneringen die wegglippen en nooit helemaal te grijpen zijn.

Door beelden te bewerken en fragmenten toe te voegen, vervaagt Hwami de grens tussen feit en fictie. Haar werk maakt voelbaar hoe identiteit nooit vaststaat, maar telkens opnieuw wordt herinnerd en verteld.

Over de kunstenaar

Kudzanai-Violet Hwami brak internationaal door in 2019 als jongste deelnemer van het Zimbabwaanse paviljoen op de Biënnale van Venetië. Drie jaar later keerde ze terug naar de Biënnale, dat jaar onder de titel The Milk of Dreams. Sindsdien exposeerde ze bij onder andere Kunsthaus Pasquart (Biel), Palais de Tokyo (Parijs), Hayward Gallery (Londen), het Musée d’Art Moderne de Paris en tijdens Sonsbeek 20–24 (Arnhem). Vandaag de dag geldt ze als een van de meest toonaangevende stemmen van haar generatie.

De tentoonstelling is tot stand gekomen in nauwe samenwerking met de kunstenaar en Victoria Miro, Londen.