Maassilo is thuis voor Duncan Laurence

Het is het tweede optreden in de vernieuwde popzaal. Maar Duncan Laurence kent de Maassilo goed. Hij werkte er samen met producer Wouter Hardy twee jaar aan ‘Arcade’ waarmee hij het Eurovisie Songfestival won.

Voorzichtigheidshalve was Duncan Laurence geboekt in een klein zaaltje van de Maassilo. Maar toen hij het Eurovisie Songfestival won, wist programmeur Stephan Maaskant van Rotown dat hij deze act beter kon doorschuiven naar de grotere zaal voor 1.700 man. Met steun van de Stichting Droom en Daad is de akoestiek stevig opgeknapt, waardoor Rotterdam er nu een volwaardige popzaal bij heeft. Een reeks van concerten staat al geboekt. Zo volgen kort na Duncan Laurence Baroness, Diggy Dex en De Dijk. Voor volgend jaar februari zijn Balthazar en Weval vastgelegd.

Vuurdoop
“Het concert van Xavier Rudd was op vrijdag 2 augustus de grote vuurdoop”, vertelt Stephan Maaskant, “omdat je het toch pas echt kunt ervaren als er een show met een gevulde zaal staat. Dat valt vrijwel niet na te bootsen. Het was een redelijk stressvol moment, maar een ware verademing toen het daadwerkelijk zo klonk als dat beloofd werd en dat werd ook absoluut onderstreept door reacties van publiek en professionals. De band heeft nog specifiek complimenten nagestuurd voor het fijne podiumgeluid. Het gevolg is dat ik zonder blikken of blozen garant durf te staan voor de kwaliteit nu, en met die overtuiging dus ook actief de boer op kan met een nieuwe zaal. Die heeft niet alleen een heel tof karakter maar ook een capaciteit die we nog niet hadden te bieden. Dat is de grote winst.”  

Muziekstudio
Elders in de Maassilo is de kleine studio gevestigd waar Duncan Laurence samen met producer Wouter Hardy maar liefst twee jaar aan zijn winnende nummer ‘Arcade’ werkte. Die studio bestaat uit twee ruimtes met een raam ertussen. Daaronder hangen Polaroidfoto’s. Op een daarvan staat Duncan Laurence in een feestelijk gezelschap met Wouter Hardy in Tel Aviv, net nadat hij het Eurovisie Songfestival heeft gewonnen. Daarnaast hangen Polaroids met artiesten erop waarmee Hardy nu aan het werk is, zoals de Rotterdamse zangeres Nina Sampermans en Nambyar, de oud-zanger van Valerius die nu solo gaat.

Filmisch en groots
Aan de andere kant van het raam staat de oude piano met dempend lint op de toetsen die te horen is op ‘Arcade’. Daarvoor maakte Hardy alle arrangementen. Deze maakte hij vooral met apparatuur uit de vorige eeuw. “Het is fijn om net als vroeger aan de knoppen te zitten in plaats van een muis”, vertelt hij. “Ik doe graag alles met mijn oren.” Muziekuitgeverij Sony ATV bracht Laurence en Hardy bij elkaar. Hardy: “We hebben veel van elkaar geleerd en leerden elkaar goed kennen. En ja, dan moet je ook kunnen zeggen wat je denkt. Dat leidde weleens tot stemverheffing, irritaties en ongeduld. We zetten twee stappen terug en één vooruit. Ook namen we enkele maanden pauze om later met de 165 sporen van ‘Arcade’ verder te werken. Achteraf is het dat allemaal meer dan waard geweest. Het geeft me nu de vrijheid om met andere artiesten te werken en aan mijn eigen muziek. Net als ‘Arcade’ is die analoog opgenomen, filmisch en groots.”

Lees dit artikel ook in de Metro van 10 oktober