De grootste songfestivalfans van Rotterdam: Malgosia van Hoepen

Liveshows in Ahoy, een Eurovision Village en de stad versierd in songfestivalsferen. Rotterdam staat in mei, geheel coronaproof, in het teken van het Eurovisie Songfestival. Welke songfestivalfans kunnen niet wachten tot het zo ver is? Malgosia van Hoepen vertelt over bevallen met een playlist vol songfestivalhits.

‘In mijn puberteit keek ik het Songfestival stiekem, want het was niet zo cool om je daarmee bezig te houden. Toen ik ging studeren heb ik het helemaal omarmd en kwam ik er trots voor uit: ik ben dól op het songfestival, hoe bezopen het ook is.’ Malgosia van Hoepen (37) moet er zelf hard om lachen. In de tussentijd houdt ze baby Ezra (bijna 1) in bedwang, die zelf ook schaterend over de eettafel kruipt. Sinds twee jaar woont Malgosia met haar gezin in Oud-IJsselmonde.

Magie

Wat is nu de magie van het Songfestival voor Malgosia? ‘Ik hou ervan dat het zo over de top is, schaamteloos en vol overgave. Iedereen gaat er honderd procent voor.’ Tijdens haar werk in de forensische psychiatrie maakt ze patiënten geregeld wakker met hun minst favoriete songfestivalnummer. Ze maakt ook zeker vrienden met haar liefde voor het event. ‘Ik heb er zelfs twee goede vriendinnen aan overgehouden: collega’s die net als ik enorm fan zijn. Aan het einde van de werkdag hadden we dan songfestivalhalfuurtje op kantoor.’

Naar de liveshow

Het drietal houdt het hele jaar door songfestivalavonden en is, als het even kan (tenzij zwangerschappen of logistieke planningen het niet toelaten), ook zelf aanwezig. ‘De laatste keer dat we gingen, was Oostenrijk 2015, het jaar van Anouk. Ik zei tegen iedereen dat we op tv zouden komen. Ik had matchende korsetten gevonden met de Nederlandse vlag erop en ja hoor: we mochten van de cameramensen naar voren komen tijdens het optreden.’

Bevallingsplaylist
De grootste wens van Malgosia, vrijwilliger worden bij het songfestival, ging helaas niet door. Maar wel met goede reden: ‘Toen ik hoorde dat Rotterdam het ESF zou hosten, moest ik van mijn fiets afstappen om even te huilen. Later snapte ik waarom: ik was zwanger. We kochten wel kaartjes voor de shows, maar meehelpen kon ik mooi op mijn buik schrijven.’ Twee weken voordat het event zou aftrappen, werd Ezra geboren. ‘De bevallingsplaylist met mijn favoriete songfestivalhits stond klaar. Blijkbaar had mijn man trots verklaard wat het geslacht van ons kind was toen hij geboren werd, maar dat kreeg ik niet mee. In die waas dacht ik: ‘Hey, mijn kind is geboren op Believe in me van Bonnie Tyler.’ De tafel schudt weer van het lachen. ‘Dat is nu voor altijd een heel bijzonder nummer voor mij.’

Dit artikel is te lezen in de mei/juni-editie van het Uitagenda Rotterdam magazine. Bekijk het magazine hier.

Foto: Bas Czerwinski