Zeg maar dag

Iedereen moet wel eens afscheid nemen – van een plek, een voorwerp of iemand die je dierbaar is. Zeg maar dag verkent op speelse en muzikale wijze hoe moeilijk én mooi dat kan zijn. Twee zeevaarders proberen op allerlei manieren afscheid te nemen en achter te blijven: ze zwaaien, verdwijnen, omhelzen en zingen elkaar toe. Ze oefenen in loslaten én in blijven, zelfs als de ander dat niet doet. In een afwisseling van vrolijkheid en weemoed laten ze zien dat missen en terugvinden dicht bij elkaar liggen. De voorstelling gebruikt weinig woorden, maar spreekt boekdelen door beweging, muziek en beeld. Zo ontstaat er ruimte voor herkenning en troost, ook voor jonge kinderen. Zeg maar dag is een warme, lichtvoetige ode aan het afscheid – en aan alles wat daarna komt.