VOICE NOISE Jan Martens

VOICE NOISE is geïnspireerd op Anne Carsons essay The Gender of Sound (1992) waarin zij blootlegt hoe de patriarchale cultuur getracht heeft vrouwen de mond te snoeren door het vrouwelijke geluid op ideologische wijze te associëren met monsterlijkheid, wanorde en dood. 

In VOICE NOISE krijgen enkele innovatieve, onbekende en/of vergeten vrouwenstemmen uit de afgelopen honderd jaar muziekgeschiedenis een podium. Hiermee zet Jan Martens een volgende stap in zijn streven naar het vormgeven van een alternatieve canon.

Zes dansers gaan de confrontatie aan met opnames waarin de menselijke stem te horen is in allerlei gedaantes: neuriënd, sussend, krijsend, fluisterend, zingend. Gaandeweg ontdekken zij hun eigen stem.

Nadat hij met grote groepen heeft gewerkt in zijn recente producties – any attempt will end in crushed bodies and shattered bones en FUTUR PROCHE – keert Jan Martens terug naar een productie voor een klein ensemble van zes dansers. Hij werkt met enkele dansers die hem al eerder inspireerden (Steven Michel, Courtney May Robertson en Loeka Willems) en nodigt nieuwe gezichten uit (Sue- Yeon Youn, Elisha Mercelina en Mamadou Wagué).

Jan Martens' obsessie met getallen, geometrie en patronen ontmoet de unieke fysieke talen van zijn performers, wat leidt tot een hervonden interesse in de dans zelf: in detail en subtiliteit, in het herdefiniëren van gratie en elegantie.

INSPIRATIE & RESEARCH (Jan Martens)

Uit eerdere creaties ontstaat nieuw werk. Dat is het geval voor VOICE NOISE.

In PASSING THE BECHDEL TEST (2018), ELISABETH GETS HER WAY (2021) en FUTUR PROCHE (2022) heb ik teksten, muziek en composities opgenomen van kunstenaars die ik niet bekend, geliefd of erkend genoeg vind.

Vaak werkt men bij dans met nieuw gecomponeerde muziek die speciaal voor de voorstelling is gemaakt, of men werkt met een grootmeester die al lang overleden is, bijvoorbeeld Bach. Maar er is zoveel muziek geschreven die maar één of een paar keer wordt uitgevoerd en dan voorgoed van de radar verdwijnt. In dit nieuwe werk wil ik in de muziekgeschiedenis duiken en kijken of ik verschillende onbekende stemmen naar voren kan halen. Deze keer wil ik 'stem' heel letterlijk nemen. De muziek van dit stuk zal uitsluitend bestaan uit werken waarin de vrouwenstem een belangrijke rol speelt.

Hoewel de wortels van deze voorstelling een duidelijke feministische ondertoon zullen hebben, denk ik dat de feministische boodschap deze keer niet aan de oppervlakte zal liggen, in tegenstelling tot eerder werk als PASSING THE BECHDEL TEST en any attempt will end in crushed bodies and shattered bones. De vorm van het nieuwe VOICE NOISE zal voornamelijk dat van een abstract danswerk zijn. De gelaagdheid van al die verschillende vrouwenstemmen moet voor zichzelf spreken.