The Last Poet

The Last Poets was een collectief van dichters en muzikanten uit de tijd van de Afro-Amerikaanse burgerrechtenbeweging. Hun werk had een enorme invloed op hiphop en spoken word. The Last Poet neemt je mee op reis naar de jaren zeventig van Amerika tot nu, in een ritmische toneeltekst die Maxine Palit de Jongh op basis van De laatste dichters van Christine Otten. Daarin laat Kersten haar acteurs spelen op het snijvlak van theater, hiphop en ‘spoken word’.

Nita Kersten: “Er is een wereld waarin iedereen weet wie The Last Poets zijn en waarom ze een plek in ons culturele erfgoed verdienen. Maar ik spreek ook vaak mensen die niet weten wie ze zijn en wat deze groep heeft betekend. Dat vraagt in mijn ogen om verandering, zodat we kunnen groeien naar een rijker collectief referentiekader. Achter de prachtige poëzie van deze dichters gaat een verhaal van groei, emancipatie, zingeving en kracht schuil. Umar Bin Hassan had in zijn jeugd te maken met armoede, een afwezige vader, en een moeder in survivalmodus. Hij groeide op in een wereld die niet voor hem gemaakt leek te zijn, tot hij zijn stem vond in zijn luid klinkende poëzie. (“Fuck het rassenvraagstuk. Ik ben een kunstenaar.”) Via zijn taal en passie riep hij op tot verandering en voedde hij de burgerrechtenbeweging met geestelijke munitie. Het maakte hem van grote waarde voor zijn tijd. Maar de vraag is natuurlijk ook of hij de innerlijke heling die hij zocht heeft kunnen vinden en wat het behelst als je zoveel spoken uit je jeugd moet overwinnen.”