Life, Actually

Welkom bij de romantische komedie. Het genre dat verguisd wordt, maar waar stiekem iedereen van smult. Net zoals met junkfood. We weten dat het niet voedzaam is, maar wat smaakt die guilty pleasure heerlijk!

De romcom belooft dat liefde het antwoord is op alles. Dat je soulmate zomaar in je schoot kan vallen, met als enige voorwaarde een minimale emotionele (en soms uiterlijke) transformatie. Wat een belofte! Wat een vooruitzicht!

Wat nou als we in onze samenleving de zoetsappigheid van de romantische komedie beschouwen als een radicaal potentieel? Als medicijn tegen de polarisatie? Wat als we ervoor kiezen te geloven in de alomvertegenwoordigheid van liefde en zo ons cynisme verzachten? Zou de wereld daar een betere plek van kunnen worden?