de gesuikerde onderneming

Waarom kozen de Javaanse grootouders van broers Tyler en Sebastian Koudijzer ervoor om naar Nederland te vertrekken? In 1972 verlieten opa & oma hun geboorteland Suriname. Zij groeiden op in het district Commewijne, waar opa Iksan werkzaam was als opzichter bij de Suikeronderneming Mariënburg. Op jonge leeftijd leerde hij oma Watinie kennen. ‘Mijn eerste meisje’ luidt een van de beschrijvingen onder een foto uit het archief van opa Iksan welke eind jaren 60 gefotografeerd is bij het recreatiepark de Colakreek. 

Ruim 50 jaar later nemen de broers hun opa & oma mee naar Suriname om terug te gaan naar de plekken van herinnering. Zoals de plek waar oma is opgegroeid en dagelijks één uur moest lopen om naar school te gaan, de plek van het eerste afspraakje van hun opa & oma en waar zij jaren later zijn getrouwd. Ook bezochten zij de inmiddels verlaten suikerraffinaderij welke kort na de onafhankelijkheid van Suriname werd gesloten. 

De reis naar de geboortegrond van opa & oma bracht hun in een hereniging met de familie die is achtergebleven. De herinneringen aan dit onderbelichtte stuk gedeelde geschiedenis van de Javaanse Surinamers bleken te verschillen van generatie tot generatie, van vertrekkers tot achterblijvers en van individu tot individu.