After the End of the World

Beiroet verkeert in een constante toestand tussen being en fading. Gebouwen staan leeg omdat ze zijn beschadigd in de burgeroorlog of nooit zijn afgebouwd. Niemand houdt zich aan een masterplan of bekommert zich om hoe hetis om hier te wonen – met een muur pal voor je raam. Gebouwen verdwijnen zomaar en niemand die ze zich daarna nog kan herinneren. Nadim Mishlawi zoekt in Beiroet naar sporen van zijn verleden en spreekt architecten en archivarissen die op hun manier hetzelfde doen. Zijn film tast af hoe je naar een stad kunt kijken en tast tegelijkertijd de stad af, Beiroet. Als grande finale ontplofteen havenpakhuis.