Het Nieuwe Instituut is het nationale museum voor architectuur, design en digitale cultuur. Op donderdagavonden is het museum van 17.00 tot 21.00 uur gratis toegankelijk.
Op dit moment zijn er twee imponerende exposities: Prix de Rome en het zeer toepasselijke, want het gaat over de warmte van de zon, The Energy Show.
Tot en met 5 maart 2023 nog te zien. The Energy Show presenteert projecten van kunstenaars, ontwerpers en onderzoekers van over de hele wereld die om de mogelijkheden van de zon draaien. Van de baanbrekende uitvindingen van zonnekoningin Mária Telkes tot de experimentele ontwerpen van Michael Jantzen en van de met zonne-energie geïntegreerde architectuur van Jessenvollenweider tot de creatieve ideeën van bewegingen als Solar Power for Artists en Solar Mamas. Inclusief het werk van solar designers Marjan van Aubel en Pauline van Dongen, artdirector Mirka Laura Severa en story designer Alice Wong.
Prix de Rome
Tot 9 april 2023 toont Het Nieuwe Instituut de inzendingen van de architecten die door een internationale jury zijn genomineerd voor Prix de Rome Architectuur 2022. De Prix de Rome is de oudste, meest prestigieuze architectuurprijs van Nederland voor architecten tot 35 jaar. Arna Mačkić, Dividual (Andrea Bit en Maciej Wieczorkowski), Studio KIWI (Kim Kool en Willemijn van Manen) en Lesia Topolnyk waren genomineerd. Zij reageerden op het thema ‘Healing Sites’. Uiteenlopende locaties die te maken hebben met een maatschappelijk trauma. Topolnyk koos voor het mijnbouwdorp Hrabove in haar geboorteland Oekraïne, dat in 2014 wereldnieuws werd toen passagiersvlucht MH17 er werd neergeschoten en waarbij alle 298 inzittenden om het leven kwamen.
In haar ontwerp No Innocent Landscape laat Topolnyk zien hoe het landschap, dat het decor vormt voor een dergelijke gebeurtenis, op zichzelf niet onschuldig is, maar een gecompliceerd samenspel van wereldwijde en lokale geschiedenissen. In dit geval is Hrabove niet alleen de plek van de aanslag op MH17, maar ook die van illegale mijnbouwactiviteiten met een negatief effect op het natuur en milieu in de regio. Met vertel- en bouwtechnieken deconstrueert Topolnyk in haar donkere, beklemmende ontwerp deze relatie. Zij stelt dat traumaverwerking en wederopbouw op een dergelijke plek pas kan plaatsvinden na zo’n deconstructie, en dat architectuur hierbij kan bemiddelen.
Foto's: Aad Hoogendoorn
