Sinds begin januari ben ik officieel een schoolpleinmoeder. Ik moet eerlijk bekennen dat ik hier best een beetje aan moet wennen. Het is een wereld op zich, waarin je je plekje moet veroveren, zoals ook in de populaire serie de NPO-serie 'de Luizenmoeder' maar al te duidelijk wordt. Hoe het bevalt? Ik geef jullie graag een kijkje in mijn eerste ervaringen als schoolpleinmoeder.
Ruben mag naar school!
Toen ik trots op Facebook verkondigde dat Ruben vier jaar was geworden, grapte een andere moeder: “Welkom bij de schoolpleinmoeders”. Ik weet nog dat ik erom moest grinniken, het zal wel meevallen, dacht ik. Omdat Ruben niet mocht wennen op school (december is er net te druk voor), werden we die bewuste maandag meteen in het diepe gegooid en dacht ik alleen maar aan Ruben en aan hoe hij het zou gaan ervaren. Mijn eigen rol was niet belangrijk en daarom had ik verder helemaal niet meer stilgestaan bij het fenomeen van de schoolpleinmoeders.
---
TIP: Op pad in de voorjaarsvakantie? Bekijk hier wat er allemaal te doen is voor kids!
---
Fabriekswerk
Wat bleek: het was niet alleen voor mijn grote meneer een test (die hij overigens glansrijk doorstond), maar ook voor mij was het wennen. Bij de crèche kende ik iedere ouder uit de groepen van de jongens, maar hier trekken er met de eerste bel massa’s kinderen en ouders naar binnen (de school telt ruim 500 leerlingen). Hierdoor voelt het voor mij een beetje als fabriekswerk.
Eenmaal in de klas valt het me op dat je drie types ouders hebt: degenen die gehaast een snelle kus geven om vervolgens naar hun werk te racen, nummer 2 die lekker relaxed met hun kind nog een boekje lezen en nummer 3; de nieuweling die verdwaald om zich heen kijkt (that's me).
Kinderfeestjes en speelafspraken
Na schooltijd verzamelen alle ouders (of opa’s, oma’s en oppassen) zich en masse weer op het schoolplein en wordt er druk bijgepraat over de laatste gesprekken in de groepsapp en hoe de dag tot nu toe is verlopen. Ik ken nog niemand en ben nog geen onderdeel van een groepsapp, dus houd ik me redelijk afzijdig.
Uitnodigingen voor kinderfeestjes worden uitgedeeld en speelafspraakjes worden gemaakt. Ik zie soms bedroefde hoofdjes van kindjes die niet worden uitgenodigd of die die middag niet bij hun vriendinnetje mogen spelen omdat er al een ander kindje komt. Oh ja, zo werkt het dus. Gelukkig is Ruben hier zich nog niet zo van bewust, maar ik denk zomaar dat ook hem nog wat teleurstellingen staan te wachten.
Voorjaarsvakantie
Daar ligt de komende tijd dan weer mijn taak: hem weerbaar maken en hem laten zien dat het thuis ook fijn is. De komende voorjaarsvakantie is hier wat mij betreft een ideaal moment voor. Even geen school en tijd samen doorbrengen. Samen de stad in en genieten van al het cultureels dat het Rotterdamse te bieden heeft. Want daar hebben we sinds het begin van het schooltijdperk dan weer veel te weinig tijd voor. En op school? Daar komt het hopelijk vanzelf allemaal goed.
Op pad in de voorjaarsvakantie? Bekijk hier wat er allemaal te doen is voor kids!
Beeld: Studio Wanderlove
