Krankheit der Jugend

Dat stelt Ferdinand Bruckner in zijn stuk Krankheit der Jugend (1924), een scherpe tekst over jonge mensen die op allerlei manieren hun best doen om niet krankzinnig te worden. Parallellen met onze tijd zijn gemakkelijk te trekken. 

Met het toneelstuk van Bruckner opent ’t Barre Land De slaapwandelaars, het repertoireonderzoek van de groep voor de komende jaren. De slaapwandelaars is ook de ondertitel van de romancyclus van Herman Broch uit 1932. Hij analyseert daarin de ontwikkelingen die leidden tot de Eerste Wereldoorlog, vanuit de vraag: zijn wij krankzinnig omdat we niet krankzinnig zijn geworden? Het slaapwandelen beschrijft het gevoel van een vacuüm dat ontstaat als een oud waardesysteem verdwijnt en een nieuw nog niet is ontstaan. Waar een samenleving niet wakker is, in slaap lijkt te zijn gevallen en waar totalitarisme en fascisme gemakkelijk kunnen opkomen. Een periode vlak voor een gewelddadige uitbarsting of grote omwenteling. 

„Uiteengevallen is iedere vorm, in een schemerlicht van doffe onzekerheid boven de spookachtige wereld zoekt de mens op de tast zijn weg, als een verdwaald kind, aan de leidraad van een of ander kortademig logicaatje door een droomlandschap dat hij werkelijkheid noemt en dat toch niets anders dan een nachtmerrie voor hem is.” (Herman Broch)